Στο φάσμα της κυρίαρχης ιδεολογίας, η βιοτεχνολογία, μέσα από ένα σύμπλεγμα εταιρειών, ερευνητικών κέντρων, στρατών και κυβερνήσεων, έρχεται ως νέα θρησκεία να διαχειριστεί τον ανθρώπινο πόνο και την ανθρώπινη ελπίδα, αποσκοπώντας στον ολοκληρωτικό έλεγχο της ζωής και στη μεγιστοποίηση του κέρδους. Η κριτική μας σε αυτήν τη νέα ιδεολογία, σε αυτήν τη νέα σχέση κυριαρχίας και εκμετάλλευσης δεν περιορίζεται σε θέματα βιοηθικής, αλλά αποτελεί πτυχή μιας συνολικότερης κριτικής και αντιπαράθεσης με το σύστημα εκμετάλλευσης και κυριαρχίας.

Για το σύστημα εκμετάλλευσης και κυριαρχίας μέσα στο οποίο ζούμε σήμερα η Βιοτεχνολογία έχει αποκτήσει κομβικό ρόλο, ως εκείνη η τεχνολογική και επιστημονική προσπάθεια να κατηγοριοποιηθούν, να ταξινομηθούν καθώς και να τροποποιηθούν σε τέτοιο βαθμό οι γονιδιακές ιδιότητες της έμβιας ζωής, ώστε να μετατραπούν σε ιδιοκτησία και να ενταχθούν στην σφαίρα του εμπορεύματος ως κάτι που ανήκει, πουλιέται, αγοράζεται και πάνω από όλα κυριαρχείται από τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Οι δυο βασικοί πόλοι στους οποίους κατευθύνεται η «ερευνητική- παραγωγική» προσπάθεια της βιοτεχνολογίας είναι η γεωργία και η ιατρική.

Η ανάπτυξη της βιοτεχνολογίας στην γεωργία και η επιβολή των ΓΤΟ δεν έχει να κάνει λοιπόν με τον “αυθορμητισμό” του επιστημονικού ερευνητικού πνεύματος ή τους “πιονέρους” των επιστημονικών εργαστηρίων ,ούτε φυσικά με την καταπολέμηση της πείνας, της φτώχιας και της εξαθλίωσης που σε πολλές περιπτώσεις ο ίδιος ο καπιταλισμός δημιούργησε. Έχει να κάνει με την καθολική υπαγωγή του τομέα της αγροτικής παραγωγής στην καπιταλιστική διαδικασία.

Με την επιβολή των ΓΤΟ οι αγροτικοί πληθυσμοί θα αναγκαστούν να υπαχθούν στην καπιταλιστική διαδικασία μέχρι που κάποια στιγμή θα μετατραπούν οι ίδιοι σε προλετάριους και η εργασία τους σε εμπόρευμα. Η επιβολή των ΓΤΟ σε πρώτη φάση θα μετατρέψει τους αγροτικούς πληθυσμούς σε άμεσα εξαρτώμενους από τις εταιρείες- κεφάλαιο σε όλη την διαδικασία της αγροτικής παραγωγής ( από τον σπόρο, τα φυτοφάρμακα, την επιλογή της καλλιέργειας, την διάθεση των προϊόντων κλπ).

Η βιοτεχνολογία αποτελεί το τελευταίο στάδιο της βιομηχανοποίησης της αγροτικής/ κτηνοτροφικής παραγωγής. Αν και στα προηγούμενα στάδια αυτής της παραγωγής είχαμε σοβαρά προβλήματα διακινδύνευσης της υγείας των κοινωνιών (φυτοφάρμακα, διοξίνες, νόσος των τρελών αγελάδων λόγω των ζωοτρόφων κλπ), στο στάδιο των ΓΤΟ αυτές οι διακινδυνεύσεις γίνονται ανεξέλεγκτες, αφού οι εταιρείες και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν πειραματίζονται μετατρέποντας ολόκληρες κοινωνίες σε πειραματόζωα, χωρίς μάλιστα να έχουν την πλήρη κατανόηση του μηχανισμού με τον οποίο πειραματίζονται .

Από την άλλη στην ιατρική, μέσω της “βιολογικοποίησης” του βίου προωθούνται πολλαπλά και άμεσα οφέλη για τον καπιταλισμό. Από τα κέρδη των ασφαλιστικών εταιρειών που δεν θα ασφαλίζουν ή των αφεντικών που θα μπορούν να απολύουν τους γενετικά “ύποπτους” για κάποιες ασθένειες ,από το εμπόριο μιας νέου τύπου θρησκευτικής ελπίδας της αιώνιας ζωής (που θα αντικαταστήσει το σημερινό εμπόριο της θρησκευτικής ελπίδας για τη μετά θάνατο ζωή) μέχρι την “ανασκευή” των ανθρώπινου σώματος ώστε να γίνει πιο παραγωγικό (να κουράζεται λιγότερο, να έχει ανάγκη λιγότερο ύπνο, να αντέχει σε περισσότερη ακτινοβολία κλπ). Θα μπορούσε μάλιστα το “φαντασιακό” των καπιταλιστών να ελπίσει μέχρι και στην “εξειδίκευση” των ανθρώπινων σωμάτων, όπως σώματα για ανθρακωρύχους, για γραμματείς, για οδηγούς διαστημοπλοίων, πολεμιστές της εσχατιές της καπιταλιστικής αυτοκρατορίας κλπ ή όσο μακριά θα μπορούσε να φτάσει η φαντασία της εργαλιοποίησης του ανθρώπινου σώματος.

Αν λοιπόν λέμε όχι στο βιοτεχνολογικό μέλλον που μας ετοιμάζουν αυτό είναι
Επειδή οι βιοτεχνολογικές επεμβάσεις είναι ενδογενώς επικίνδυνες για την υγεία και τη βιοποικιλότητα των οικοσυστημάτων μέσα στα οποία ζούμε.
Επειδή είναι το πιο χυδαίο όραμα της εμπορευματικής κοινωνίας. Η προσπάθεια να μετατραπεί η ίδια η ζωή ακόμη και στα στοιχειώδη της -τα γονίδια- σε εμπόρευμα, σε αντικείμενο αγοραπωλησίας κατοχυρωμένο από πατέντες, που θα ελέγχεται από τα συμφέροντα μερικών πανίσχυρων οικονομικά βιοτεχνολογικών εταιριών. Στο βωμό του κέρδους όλα διακυβεύονται.
Επειδή λέμε όχι στη «νέα ευγονική» και το ρατσισμό που θα βασίζεται στα γονίδια. Σε μια λογική που «ιατρικοποιεί» ανθρώπινες συμπεριφορές, βαφτίζοντάς τες αποκλίσεις και νόσους.
Επειδή θεωρούμε ότι η μόνη λύση από την πλευρά της οικολογικής κρίσης του πλανήτη είναι η αρμονική επανενσωμάτωση στη φύση και όχι η υποκατάστασή της. Πραγματικά ελεύθερη κοινωνία δεν είναι η ασύδοτη κοινωνία, αλλά εκείνη που αναγνωρίζει τα όριά της.
Επειδή το αρνούμαστε ως ιδεολογία και όραμα. Είναι η θρησκεία του σύγχρονου καπιταλισμού. Υπόσχεται έναν παράδεισο που θα έρθει στο άμεσο μέλλον, τελειοποιώντας το ανθρώπινο είδος και διορθώνοντας τη φύση. Πάνω σε αυτό το παραμύθι χτίζεται μια επιβολή εδώ και τώρα.

Η αντίθεσή μας στη βιοτεχνολογία της κυριαρχίας είναι αντίθεση στη διαχείριση πληθυσμών και σωμάτων από εταιρείες, στρατούς και κυβερνήσεις, είναι αντίθεση στους πολέμους και τις γενοκτονίες ενάντια στους φτωχούς, είναι αντίθεση στη μετάλλαξη (και κατόπιν την κλωνοποίηση) όλων μας σε πειθήνια όργανα φανερών και κρυφών εξουσιών.Ιδιαίτερα ο ΚΟΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ ως ελευθεριακό δίκτυο συλλογικοτήτων και ατόμων, συνδέει την κριτική του (σε επίπεδο λόγου και δράσης) απέναντι στην Βιοτεχνολογία και την Τεχνοεπιστήμη με την συνολικότερη προσπάθεια για το ξεπέρασμα του εκμεταλλευτικού- εξουσιαστικού- ιεραρχικού κοινωνικοπολιτικού μοντέλου του καπιταλισμού.
Μέσα στον σύγχρονο καπιταλισμό η τεχνοεπιστήμη ανάγεται όλο και πιο πολύ σε μια από τις κυρίαρχες πλευρές της εξουσίας, η οποία (όπως και κάθε εξουσία άλλωστε) τείνει να αυτονομηθεί από κάθε κοινωνική λογοδοσία, επεμβαίνοντας κυριαρχικά στο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον, ασκώντας βιοπολιτική, από την γεωργία και την τροφή μέχρι την υγεία και την επιτήρηση του παγκόσμιου πληθυσμού.

Αν η Βιοτεχνολογία και η Τεχνοεπιστήμη μπαίνουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο στο στόχαστρο της κριτικής μας , αυτό έχει να κάνει με την κεντρικότητα που αποκτάει στο σύγχρονο καπιταλισμό η φιγούρα του «Γκουρού- Επιστήμονα- Τεχνοκράτη- Ειδικού». Την κεντρικότητα που αποκτάει αυτή η πλευρά της εξουσίας, που καλυπτόμενη με τον μανδύα του επιστημονισμού, διεκδικεί για τον εαυτό της την «μοναδική αλήθεια», απορρίπτοντας κάθε δυνατότητα κριτικής από την κοινωνία. Επιβάλλοντας με αυτό τον τρόπο τον αποκλεισμό της κοινωνίας από τις αποφάσεις που την διαμορφώνουν.

Η κριτική μας λοιπόν απέναντι στην Βιοτεχνολογία και την Τεχνοεπιστήμη γενικότερα, όντας από την σκοπιά του Ελευθεριακού Κινήματος, δεν μπορεί παρά να έχει σαν σημεία αναφοράς:

Την αυτοοργάνωση, την αυτοδιαχείριση, την αυτονομία, την άμεση δημοκρατία, τον ελευθεριακό κοινοτισμό, την ριζική αντίθεση στην εκμετάλλευση, την εξουσία, την ιεραρχία, το κράτος….