Στις 18 ∆εκέµβρη 2008, µετά το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της Αθήνας, σε µια τυπική επιχείρηση σκούπα των ΜΑΤ, συλλαµβάνεται ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, ο οποίος µε τη σύνηθη για τις ηµέρες εκείνες διαδικασία (µαρτυρίες καρµπόν δυο µπάτσων) κρίνεται προφυλακιστέος στις 22/12. Είναι µια από τις πολλές προφυλακίσεις του ∆εκέµβρη σε µια απέλπιδα προσπάθεια του κράτους να εκφοβίσει και να αναχαιτίσει την κοινωνική εξέγερση.

Στις 8 Ιούλη και ενώ όλοι οι υπόλοιποι αιχµάλωτοι της εξέγερσης έχουν αποφυλακισθεί, το συµβούλιο πληµµελειοδικών αποφασίζει µε βούλευµα την παράταση της κρατησής του για έξι ακόµη µήνες, αναφέροντας, µεταξύ άλλων ανατριχιαστικών σκεπτικών, ότι η «αντικοινωνική συµπεριφορά του κατηγορούµενου και των οµοίων του τραυµάτισε την δηµοκρατία και έπληξε επι µακρόν την ασφάλεια των πολιτών». Η «δηµοκρατία», θορυβηµένη από την εξεγερτική δυναµική του ∆εκέµβρη, απορρίπτει τα προσωπεία της και αποκαλύπτει τον αποτρόπαιο αληθινό εαυτό της. Όταν οι µπάτσοι της, µετά την εν ψυχρώ δολοφονία ενός 15χρονου γίνονται δέκτες της κοινωνικής οργής, τραυµατίζεται µαζί τους. Και επαναχρησιµοποιεί το παλιό καλό µύθευµα του ολοκληρωτισµού, την ασφάλεια, που δια στόµατος ∆ένδια χαρακτηρίζεται ως «το µέγιστο των ανθρωπίνων δικαιωµάτων», για να τερµατίσει κάθε διάλογο και κάθε διαµαρτυρία για την καταπάτηση στοιχειωδών ελευθεριών. Continue reading Πρόβα γενικευμένων σκευωριών… →